Haakcursus bij NaaiCafé ZigZag in Leersum

Haken is eenvoudig, fantasievol, ontspannend en geeft direct veel voldoening.

Wil je het leren? Dat kan nu bij NaaiCafé ZigZag. In een cursus van vijf ochtenden leer je uitstekend haken: de basis, de ins & outs van patronen en materialen, en we gaan leuke dingen maken!

Data:          (wo-mo) 27 februari, 6, 13, 20, 27 maart
Tijd:            9.30 uur – 11.30 uur
Locatie       NaaiCafé ZigZag
Prijs:           115,- euro
Docent:       Nelleke Petit
Inclusief:      Twee  Prym soft griphaaknaalden,

                   Infosheets, haakpatronen en garen voor
                   tijdens de eerste twee ochtenden.
Opgeven:     nelleke@petit-company.nl | 06-53464344

NaaiCafé ZigZag|Rijksstraatweg 198a |Leersum

You've got mail!

Laatst las ik in de Flow dat het handmatig schrijven 

van brieven en kaartjes weer helemaal hip is.
 ..

Het blijkt goed voor een mens te zijn om aandachtig
een kaartje te schrijven aan een dierbare, juist in dit
tijdperk van snelle mail en sms.

'Hè ja!' dacht ik opverend. Dus pakte ik een lief kaartje,
schreef het handmatig (dit bleek ik nog te kunnen) én
haakte er aandachtig een bloemetje bij, als extraatje.

Het is waar: het voelt fijn iemand een kaartje te sturen
waar je wat aandacht en toewijding in hebt gestopt.




Dit is het patroon van het bloemetje, het is o zo eenvoudig:

- Haak 5 vasten in een magische ring
- (wissel van kleur) haak: *3 lossen, 1 hst, 1hv*
- herhaal dit 4 x tot je rond bent.
- hecht af.

Bevestig een groene draad aan de achterkant van het hart
van de bloem. Haak ong. 12 lossen en haak dan met hv terug.
 Hecht af en steek wat met je naald & draad wat heen en
weer zodat het steeltje op de gewenste plek blijft zitten.

Bevestig het bloemetje met een
frans knoopje en een piepklein
strikje aan de achterkant. Zo is
het een mini-kadootje: je kunt
het van de kaart afhalen en
ergens op naaien.

Deze kan naar de brievenbus. Inmiddels voelde ik me zo verrijkt
door het versturen van mijn aandachtige kaartje dat ik me spontaan
heb aangemeld als Postcrosser.

Een vriendin tipte me erover en het gaat zo; je stuurt iemand van het
wereldwijde postcrossingnetwerk een kaartje en na een tijd valt er bij
jou ook een leuk poststukje op de mat. Uit China, uit Belarus of uit
Ierland bijvoorbeeld. En zo word de wereldbol kris kras doorkruist
met allemaal leuke, lieve kaartjes. Hoe gaaf is dat?!

Het meisje uit Wit-Rusland waar ik een kaartje aan
ging sturen is dol op uilen, stond er in haar profiel.



Dus speurde ik naar een kaart met een mooie uil.
En wat denk je? Voor dat ik het wist zat ik gewoon
weer een uiltje te haken, voor erbij. Hoe dan ook,
hier vind je het patroon.

ps. Ik ben een theeservies aan het haken. Wat een groot project!!
Dus vandaar maar even een kijkje in mijn kleine
haakseltjes tussendoor.

Dertig peperkoekmannetjes

Eergisteren trouwde mijn nichtje Jonneke, met haar 

Justin. En weet je, het is een origineel stel die twee.

Ze vroegen me of ik corsages voor hen wilde maken. 

In de vorm van een koekemannetje!

En zo kwam het dat ik op een dag dertig koekemannetjes
op tafel had liggen.

Daar ging best wat aan vooraf. Gelukkig regende het veel
in de herfstvakantie, kon ik lekker mannetjes maken.

Onder mijn handen ontstonden allerlei karaktertjes;
zelfs een paar dametjes, geinig hoor.

 

 

Hoe maak je nou zo'n mannetje? Het patroontje vind je hier.

1) Kopieer het patroontje naar Word en pas het formaat naar wens aan.

2) Knip de mannetjes uit en leg ze op bruin vilt (Pippoos), knip voor ieder mannetje twee stuks.

3) Teken met een verdwijnstift de lijntjes die je leuk vind op het voorkantje. Misschien lukt het jou uit de losse hand, maar bij mij werd het dramatisch. Ik zeg: hulde aan de verdwijnstift!

4) Borduur met een stiksteek de lijntjes over. Maak op de plek van de oogjes en de knoopjes een frans knoopje. Dat ging ook niet van een leien dakje, totdat ik dit filmpje bekeek. Nu ben ik los op franse knoopjes, hoera! 
Het draad wat ik gebruikte was Durable breikatoen, no.10. Op de wikkel staat 'onovertroffen' en ik moet zeggen: dat is ook zo. Heerlijk draad om mee te werken.

5) Leg de twee uitgeknipte mannetjes op elkaar en borduur ze met een stiksteek aan elkaar, of met wit katoen of met bruin naaigaren. Stop voor je bij het einde bent wat vulling in het poppetje. Naai dan dicht en...klaar!

Ze zijn vast ook leuk als kerstboom-ornamentje, als sleutelhanger of op een herfstkrans.

Het echte koekemannetje wil telkens wegrennen,
kijk maar naar het boekje, en als je het verhaal
kent is dat goed te begrijpen! Maar deze niet hoor.

Ze vonden het prima om in een mooi koffertje
naar een bruid en bruidegom-to-be te worden
gebracht.

Wie wil nou niet een hoofdrol spelen op een
hippe, mooie, leuke bruiloft?

Veel geluk, Jon & Jus.

Mijn granny square kussen, helemaal af.

Kijk, dit is mijn granny square kussen. Hij ziet 

er misschien uit alsof ie in een weekje is gehaakt, 

maar niets is minder waar.

 Pas net heb ik hem klaar, nadat ik er zo'n luttele twee
jaar - met enorme tussenpozen - aan heb gewerkt.

Bijvoorbeeld in de zomervakantie aan de Cote 'd Azur,
bij het zwembad tussen de olijfstruiken. Geen straf hoor.

 

 De squares hield ik over aan mijn eerste gehaakte-dekentje

project. Kijk maar eens naar de laatste foto van die post.

Ze zijn gehaakt met het prachtige matte garen Cotone van  

Lang Yards (hn 7). Vervolgens heb ik ze aan elkaar gehaakt 

met veel dunner garen: Cabotine van Phildar (hn 4). Dat 

combineerde prima. Het was voor mij de eerste keer dat ik 

zomaar uit mezelf bedacht om twee verschillende dikten 

garens in een project te verwerken. Progressie!

Daarna haakte ik er een geschulpte rand omheen.
Mmm, wat zou ik eens aanvangen met de achterkant?

Het leek me een goed plan om vriendin Heidie - absoluut de hipste
style-icoon die ons dorp rijk is - uit mijn stapeltje stofjes de beste lap
voor de achterkant te laten kiezen. En uit m'n knopendoos diepte ik
drie toffe vintage knopen op.




En zo naaide ik (opnieuw met grote tussenpozen) een kussen,
compleet met aan de achterkant paspelknoopsgaten en een
gehaakte schulprand. Toen maasde ik het gehaakte deel erop
 en...

Klaar. Helemaal mooi. Het is trouwens een
erg comfortabel kussen geworden.

 

 

Waarvan ik overigens niet de enige ben die dat vind.

Tot blogs!

Hoe klein kan een gehaakt uiltje zijn?!

Ik zocht, ik zocht, ik zocht...
naar iets kleins om te haken voor wat
behulpzame jonge tiener-kids.

Toen mijn oog op dit schattige mini-uiltje viel.

Iets groter dan een euro is hij (of is het een zij?).
Tenminste, wanneer je haakt met Catania
en een haaknaald 2,5.

 

De lusjes pasten precies om een Snickers.
Kwam dat even goed uit!

Op de leuke website van Inge Snuffel kun je 

het patroontje vinden. Dank je wel, Inge!

Bloemen-armbandjes haken.

Een tijdje geleden vroeg iemand me of ik een 

haakworkshop wilde geven tijdens een
AZC vrouwen-ontmoetingsdag.

 

Terwijl ik nadacht over een leuk en haalbaar idee,
kwam ik op het haken van een vrolijke armband. 

De tijd op zo'n dag is maar kort, de talen velerlei, en 

iets mee naar huis kunnen nemen wat af is, een pré.

 

Daarom kregen de ladies van mij een bloem & knoop,
en het bandje zouden ze dan zelf gaan haken. Het leek
me een leuk idee.

 

Maar al fröbelend kwam ik tot een simpeler armband:
snel te maken en haalbaar voor elk haakniveau.
En wat mij betreft: schoon in zijn eenvoud.

 

Hoe maak je 'm? Haak een lange sliert lossen. 

Naai die bij elkaar en naai de bloem er op.
Klaar is je zomerarmband.

(klik hier voor een uitlegje met foto's)

Met een bak bolletjes en een hand haaknaalden 

kwam ik aan bij de AZC-dag. O, wat is het toch leuk
om te zien hoe vrouwen het haken enthousiast oppakken.

..
Dit meisje van elf kreeg de slag te pakken en was erg 

trots op haar armband. Nadat haar moeder het kunstwerkje 

had bewonderd, trok het meisje me aan mijn mouw: mijn
mamma wil het ook leren!

 

Knap gedaan.

 

De een ging wat sneller dan de ander, maar alle 

tienermeiden en dames kregen hun armband af.

Deze twee dames verbaasden me nog het meest. Ze wezen
naar één van mijn meegebrachte granny-square kussens.
Dát wilden ze haken.

Al snel zaten ze met verve een granny-square te haken.
Eerst nog met wat kleine aanwijzingen (denk aan een
dubbel groepje stokjes in de hoeken!) maar eenmaal
op het goede spoor haakten ze razendsnel.

En met hun eigen manier van haken: de draad werd
telkens eerst een aantal keer om de vinger gedraaid.
Leuk om te zien. Kortom, het was een mooie dag.

 

En nu ik eenmaal bezig ben wil ik maar door blijven gaan met
armbandjes en bloemen haken. Het is heerlijk om te doen.

Patroontjes voor bloemetjes vond ik op Annemarie's haakblog,

en op het blog: Van de hak op de tak. Een uitlegje met foto's
over het laatste armbandje kun je hier vinden.

Tot blogs!

Thee, scones... en leren haken!

Vandaag mocht ik vijf leuke vrouwen leren haken.

Ze maakten een vliegende start met het leren haken van lossen,
vasten en stokjes. Tussendoor werd er gezellig gekletst, want dat
was de eigenlijke opzet van hun ontmoetingsdag: elkaar weer
zien en spreken!

Het was een gezellige, productieve middag. Wat leuk
dat ik er een bijdrage aan mocht leveren.

&&&

Ook een middagje haken met vriendinnen? Klik dan 

hier voor meer info.

Drie amigurumi ape-vrienden.

Zien aankomen had ik het niet, maar het is hier onverwachts een
stuk levendiger geworden in huis, én gezelliger trouwens ook.

Drie kleine huisgenoten zijn erbij gekomen.

 

Ze zijn zes handen op één buik.

Het ene moment heb je drie bolletjes Catania op tafel 

liggen, het volgende moment heb je te maken met drie 

ondernemende karaktertjes.

 

Deze twee zijn van het jolige soort.

 

Terwijl dit apejongetje, de oudste van de drie, het meeste
gevoel van verantwoordelijkheid inbrengt (gelukkig)

 

Wanneer ik ze op de bank in een levendig gesprek 

verwikkeld zie zitten, weet ik dat ze weer een plannetje
aan het smeden zijn.

 

En ja hoor, even later floept de tv ineens aan.

 

Of er klinken vanuit het niets pianoklanken door het huis. 'Wat gek, er is toch niemand thuis?!' schiet het door me heen. Tot ik me realiseer dat ik helemaal niet alleen thuis bén.

 

Laatst trof ik de twee jongsten in druk overleg aan. 'Ben benieuwd wat ze nu weer aan het bekokstoven zijn' dacht ik op mijn hoede.

 

Maar het viel best mee. Ze waren in het groen op de vensterbank
gedoken. En dat snap ik nou ook wel weer.

Kortom,  never a dull moment met deze drie.

 

De aapjes zijn gehaakt met Catania en haaknaald nummer 2,5.

Omdat ik de kleurovergang altijd zo zichtbaar vind, heb ik deze keer 

een nieuwe methode toegepast om dit zo optimaal mogelijk te doen.
Bij het grijze aapje kun je zien dat dat best een stuk scheelt.

Hier kun je lezen over hoe je onzichtbaarder van kleur wisselt.

 

Het aapjespatroon komt uit dit superleuke boekje. Een aanrader voor ieder die van Amigurumi haken houdt. Voorin staan alle tips met foto's helder uitgelegd. Eindelijk begrijp ik nu de Magic Ring; ik draai mijn hand er niet meer voor om (hoera!).

Tot de volgende keer!