Zucht, het lukt me maar niet om er een kussen van te maken. Ik kom er niet toe, heel vreemd.
Nu is het zo dat ik al erg geniet van het resultaat tot dusver. Ik vind het een prachtig patroon en als kussenhoes vind ik het nog mooier.
Dit is hoe het begon; haken met cappuccino erbij. Altijd een goede combinatie.
Zo groeide de stapel vierkantjes. Het patroon kende ik al gauw uit m'n hoofd, ik haakte er vrolijk op los tijdens familiedagen , in wachtrijen en voor de tv.
Tijdens familiedagen??! Ja, want ik heb gemerkt dat wanneer ik casual mijn haakwerkje erbij pak er juist de mooiste gesprekken ontstaan.
Goed, toen heb ik ze zelfs keurig gespannen, bespoten met waternevel (plus grondig laten drogen) en aan elkaar genaaid...
Maar nu? Blokkade! 'Zou het er op achteruit gaan wanneer ik er een kussen van maak?, dub ik dan. ''Wat voor kussen moet het eigenlijk worden?' Kortom, koude voeten om verder te gaan. Kent iemand dat? Niettemin moet het nu afgelopen zijn en daarom grijp ik nu naar het ultieme hulpmiddel voor unfinished projects...DE DEADLINE.
Over een week, lieve lezers, blog ik hier over mijn gereed gekomen kussen. Hou me er maar aan!
(Het patroontje vind je overigens hier)