Hoe klein kan een gehaakt uiltje zijn?!

Ik zocht, ik zocht, ik zocht...
naar iets kleins om te haken voor wat
behulpzame jonge tiener-kids.

Toen mijn oog op dit schattige mini-uiltje viel.

Iets groter dan een euro is hij (of is het een zij?).
Tenminste, wanneer je haakt met Catania
en een haaknaald 2,5.

 

De lusjes pasten precies om een Snickers.
Kwam dat even goed uit!

Op de leuke website van Inge Snuffel kun je 

het patroontje vinden. Dank je wel, Inge!

Bloemen-armbandjes haken.

Een tijdje geleden vroeg iemand me of ik een 

haakworkshop wilde geven tijdens een
AZC vrouwen-ontmoetingsdag.

 

Terwijl ik nadacht over een leuk en haalbaar idee,
kwam ik op het haken van een vrolijke armband. 

De tijd op zo'n dag is maar kort, de talen velerlei, en 

iets mee naar huis kunnen nemen wat af is, een pré.

 

Daarom kregen de ladies van mij een bloem & knoop,
en het bandje zouden ze dan zelf gaan haken. Het leek
me een leuk idee.

 

Maar al fröbelend kwam ik tot een simpeler armband:
snel te maken en haalbaar voor elk haakniveau.
En wat mij betreft: schoon in zijn eenvoud.

 

Hoe maak je 'm? Haak een lange sliert lossen. 

Naai die bij elkaar en naai de bloem er op.
Klaar is je zomerarmband.

(klik hier voor een uitlegje met foto's)

Met een bak bolletjes en een hand haaknaalden 

kwam ik aan bij de AZC-dag. O, wat is het toch leuk
om te zien hoe vrouwen het haken enthousiast oppakken.

..
Dit meisje van elf kreeg de slag te pakken en was erg 

trots op haar armband. Nadat haar moeder het kunstwerkje 

had bewonderd, trok het meisje me aan mijn mouw: mijn
mamma wil het ook leren!

 

Knap gedaan.

 

De een ging wat sneller dan de ander, maar alle 

tienermeiden en dames kregen hun armband af.

Deze twee dames verbaasden me nog het meest. Ze wezen
naar één van mijn meegebrachte granny-square kussens.
Dát wilden ze haken.

Al snel zaten ze met verve een granny-square te haken.
Eerst nog met wat kleine aanwijzingen (denk aan een
dubbel groepje stokjes in de hoeken!) maar eenmaal
op het goede spoor haakten ze razendsnel.

En met hun eigen manier van haken: de draad werd
telkens eerst een aantal keer om de vinger gedraaid.
Leuk om te zien. Kortom, het was een mooie dag.

 

En nu ik eenmaal bezig ben wil ik maar door blijven gaan met
armbandjes en bloemen haken. Het is heerlijk om te doen.

Patroontjes voor bloemetjes vond ik op Annemarie's haakblog,

en op het blog: Van de hak op de tak. Een uitlegje met foto's
over het laatste armbandje kun je hier vinden.

Tot blogs!

Thee, scones... en leren haken!

Vandaag mocht ik vijf leuke vrouwen leren haken.

Ze maakten een vliegende start met het leren haken van lossen,
vasten en stokjes. Tussendoor werd er gezellig gekletst, want dat
was de eigenlijke opzet van hun ontmoetingsdag: elkaar weer
zien en spreken!

Het was een gezellige, productieve middag. Wat leuk
dat ik er een bijdrage aan mocht leveren.

&&&

Ook een middagje haken met vriendinnen? Klik dan 

hier voor meer info.

Drie amigurumi ape-vrienden.

Zien aankomen had ik het niet, maar het is hier onverwachts een
stuk levendiger geworden in huis, én gezelliger trouwens ook.

Drie kleine huisgenoten zijn erbij gekomen.

 

Ze zijn zes handen op één buik.

Het ene moment heb je drie bolletjes Catania op tafel 

liggen, het volgende moment heb je te maken met drie 

ondernemende karaktertjes.

 

Deze twee zijn van het jolige soort.

 

Terwijl dit apejongetje, de oudste van de drie, het meeste
gevoel van verantwoordelijkheid inbrengt (gelukkig)

 

Wanneer ik ze op de bank in een levendig gesprek 

verwikkeld zie zitten, weet ik dat ze weer een plannetje
aan het smeden zijn.

 

En ja hoor, even later floept de tv ineens aan.

 

Of er klinken vanuit het niets pianoklanken door het huis. 'Wat gek, er is toch niemand thuis?!' schiet het door me heen. Tot ik me realiseer dat ik helemaal niet alleen thuis bén.

 

Laatst trof ik de twee jongsten in druk overleg aan. 'Ben benieuwd wat ze nu weer aan het bekokstoven zijn' dacht ik op mijn hoede.

 

Maar het viel best mee. Ze waren in het groen op de vensterbank
gedoken. En dat snap ik nou ook wel weer.

Kortom,  never a dull moment met deze drie.

 

De aapjes zijn gehaakt met Catania en haaknaald nummer 2,5.

Omdat ik de kleurovergang altijd zo zichtbaar vind, heb ik deze keer 

een nieuwe methode toegepast om dit zo optimaal mogelijk te doen.
Bij het grijze aapje kun je zien dat dat best een stuk scheelt.

Hier kun je lezen over hoe je onzichtbaarder van kleur wisselt.

 

Het aapjespatroon komt uit dit superleuke boekje. Een aanrader voor ieder die van Amigurumi haken houdt. Voorin staan alle tips met foto's helder uitgelegd. Eindelijk begrijp ik nu de Magic Ring; ik draai mijn hand er niet meer voor om (hoera!).

Tot de volgende keer!

Een dekentje voor Eva.

Laatst werd me gevraagd of ik opnieuw een dekentje op
bestelling wilde breien; nu voor een pasgeboren meisje
met de mooie naam Eva. Dat wilde ik wel.

Met warmere temperaturen in het vooruitzicht, gebruikte
ik dit keer geen wol als materiaal, maar katoen;
fijn voor in de zomer.

Het was leuk om te doen, maar o wat heb ik
avonden en avonden zitten breien op de bank.
Dit garen was twee keer zo dun als de vorige
dekentjes!

Hoe deden die dames van vroeger dat toch?
Breien gaat toch van tiktiktiktiktik?!
Bij mij gaat het van tik..tik..tik..tik.

Maar ik wist; de aanhouder wint, en zo breide ik gestaag 
door. En wat denk je? Uiteindelijk was het dekentje klaar;
ik kon het bijna niet geloven.

Ik maakte er een labeltje bij, volgens deze methode.

En hing er een zelf gestempeld medaillon aan,
van klei. Een idee wat ik heb opgepikt uit het
boek 'Eline's Huis'.

En zo werd het dekentje geschikt voor aflevering aan
de vriendin van de moeder van de kleine Eva.

&

Nog even de gareninfo: het garen is van Phildar en heet Aviso
(60% katoen en 40% acryl). Ik heb het gebreid op naald nr. 5,5.
Voor dit dekentje had ik 6,5 bolletje nodig.

Het patroon is afkomstig van Drops; vrij eenvoudig
gebreid met eromheen een gehaakt randje;
kortom, een prima project voor een beginnende breister!


*********************************************

Van de weeromstuit had ik erge behoefte tot het haken 

van een amigurumi; Lekker overzichtelijk, snel af en 

altijd schattig. Wat gaat dit worden, vraag je je misschien af?

Daarover later meer! ( jullie mogen raden)

Wishful Singing

.

Deze vogeltjes heb ik gehaakt voor nichtje Annemiek.
Dat kwam zo...

Annemiek (tweede van links) maakt onderdeel uit van het prachtig klinkende vocaal ensemble Wishful Singing. Ze zijn bekend in Nederland maar treden ook geregeld op in het buitenland.
Laatst ging Annemiek dus op tournee... naar Japan.

'Japan?!' mailde ik haar. 'Dat is HET mekka van de allerleukste amagurumi-haakboekjes!!! Als je er een voor me meeneemt, ben ik heel blij én haak ik iets voor je uit het boekje.'

En ze nam niet één boekje voor me mee...

...maar twéé. Joe-oe-oepie!

De keuze van Annemiek viel op de zangvogeltjes; kon ik die misschien haken in de kleuren van Wishful Singing?

Dat vond ik een leuke uitdaging. En een uitdaging was het wel, want het boekje is geschreven in het Japans. Je moet het hebben van de telpatronen en dat is een beetje uitvogelen geblazen. Maar he, kun je een sudoku maken, dan kun je zo'n telpatroon wel aan. Tenminste, uiteindelijk.

Zo zijn ze geworden.

In het hele boekje stond één engelse zin. Die stond precies op de bladzijde van de vogeltjes: 'We are the famous chorus of this forest'. Dat vond ik nou toepasselijk.

********************************************************************************

Ook dit schaapje komt uit het japanse boekje. Te schattig.
Ik ontdek wel dat het haken van amigurumi niet altijd meevalt; een goede amigurumi afleveren is een ware kunst!

Tot slot nog even de garen-informatie:
De vogeltjes zijn gehaakt met Catania en haaknaald nr. 2,5
Het schaapje is gehaakt met Cabotine van Phildar en haaknaald 3

Het dekentje in roze...

De jonge moeder uit de vorige post mailde me: ' Ik heb net een klein nichtje erbij gekregen. Zou je het dekentje nu in het roze kunnen breien?'

Zo ben ik dus fijn weer aan het breien geslagen. Het gaat steeds beter; deze keer heb ik bij de rechte steek vóór in gestoken. Ik ben nu in het stadium beland dat ik een film kan kijken én kan breien. Tegelijk.

De initialen heb ik weer geprint met transferpapier op band.
Hoe dat gaat lees je hier.

Bij dit garen vind ik het lastig om de dikke draden door het dekentje te weven, zonder dat het zichtbaar is. Daarom bevestigde ik de draden aan elkaar op een handige manier; onzichtbaar. Ook eens proberen? Lees erover op de blog van 'Karin aan de haak'.

Nog even de materiaal info: ik heb gebreid met garen met de merkwaardige naam 'Candy' van Adriafil Classic (kleur 84 - roze).
Het zijn bollen van 100 gram met 60% wol en 40% acryl.
Ik had 5 bollen nodig, en breide met een rondbreinaald;
dikte 10 / lengte 80 cm.